Ψυχή για τα πανηγύρια

Αχ αυτή η Ελληνική ψυχή. Η μεγαλύτερη και δυνατότερη στον κόσμο. Χάρη σε αυτή πετυχαίνουμε όποτε πετύχουμε. Χάρη σε αυτή τη βγάζουμε καθαρή όταν τα πράγματα φαίνονται σκούρα. Τα ακούς συχνά όλα αυτά…παντού…σε καφενεία και σε σπίτια...από δημοσιογράφους, αθλητές και πολιτικούς. Και όταν αποτυγχάνουμε; Όταν μας κερδίζει ο άλλος; Μήπως είναι η ψυχή του άλλου δυνατότερη; Μήπως δεν την έχουμε τελικά εμείς; Μπα, μάλλον πέσαμε σε πιο τυχερό ή σε πιο οργανωμένο από εμάς. Μάλλον δεν μας ένοιαξε και τόσο πολύ. Αλλά δεν πειράζει άσε να χαίρονται και οι άλλοι. Μόνο εμείς με την ψυχάρα μας θα γευόμαστε τη  δύσκολη νίκη; Χάρη στην Ελληνική μεσογειακή ψυχή θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ό,τι και να γίνει…μην κοιτάς που η στάση μας σπρώχνει τη χώρα στο πίσω μέρος της ουράς πάντα.

Και τώρα στο Μουντιάλ ποιους υποστήριζες; Τους νοτιοαμερικάνους ή τους βορειοευρωπαίους; Άσε την πολιτική στην άκρη. Θα ακούσεις πολλούς να λένε ότι πάντα υποστήριζαν αυτούς που έχουν ψυχή όπως εμείς και το δείχνουν και στο γήπεδο. Οι βορειοευρωπαίοι σε όλα είναι τεχνίτες και δουλεύουν σκληρά αλλά οι νοτιοαμερικάνοι έχουν ψυχή και φαντασία. Ναι έτσι λένε. Ψυχή δεν έχει ο πετυχημένος προτεστάντης μα ο φτωχός πλην τίμιος καθολικός.

Ψυχάρα!

Ταυτίσαμε τη φαντασία με τη φιγούρα και τη φλυαρία. Λες και δεν έχει φαντασία αυτός που μας χάρισε ασύλληπτα νέα πράγματα και τεχνολογία ζηλευτή. Ταυτίσαμε την ψυχή με την ένταση της έκφρασης...τις δυνατές φωνές, τα ηχηρά γέλια, το σκούξιμο της αντίδρασης ή του πόνου. Δεν έχει όμως ψυχή ο σιωπηλός που υπομένει; Ο σιωπηλός που μελετά και σχεδιάζει; Ο σιωπηλός που συνεργάζεται και μαζί με άλλους φτιάχνει θαύματα και υλοποιεί οράματα; Δεν έχει ψυχή ο Ιάπωνας που κουβαλά ακόμα μέσα του τη νοοτροπία του σαμουράι...θυσία για τον δίπλα, για τον συμπολίτη, για τον συνεργάτη, για τη χώρα. Εμείς ταυτίσαμε την ψυχή μόνο με τα ντεσιμπέλ της σάμπα, των ιαχών και των συνθημάτων.

Αν πέτυχες και έχεις οργανωμένη και δίκαιη κοινωνία κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Εκτός από άψυχος και ξενέρωτος είσαι και ύποπτος. Αν είσαι βουτηγμένος στη διαφθορά, στη φτώχεια και στην ανισότητα αλλά προσεύχεσαι, μιλάς δυνατά, βλέπεις μπάλα και χορεύεις τότε είσαι ένα καταπληκτικό παιδί με ψυχή που το αδίκησαν. Όλα είναι μια ασπρόμαυρη ελληνική ταινία.

Τι ψυχή… να ισοπεδώνεσαι και σιωπηλά να ξαναγίνεσαι πρωταγωνιστής του πλανήτη. Τι ψυχή…να σε χτυπά η καταστροφή και αντί να ουρλιάζεις, να δουλεύεις σιωπηλά για να βγείτε όλοι μαζί ξανά στον δρόμο της ζωής. Τι άψυχος…να τρως τον δίπλα σου και όλοι μαζί τον τόπο μέχρι να φύγουν τα παιδιά σας για αλλού. Τι άψυχος… να σε κοροϊδεύουν και εσύ να συνεχίζεις στο ίδιο χαζό μονοπάτι όσο σε ταΐζουν θρησκεία, μπάλα και πανηγύρια.