Ο υπερήρωας μέσα μας

Τα κόμικς πυροδότησαν την παιδική μας φαντασία. Και εκεί που είπες ότι με τα χρόνια ξεθώριασε το χρώμα των σελίδων τους, έρχεται το Χόλυγουντ για να σε κάνει πάλι παιδί. Αγαπημένε Iron Μan...πόσες φορές πέταξα με τη στολή σου πάνω από τα νερά του χωριού μου, τις πολυκατοικίες της Αθήνας και τους αυτοκινητόδρομους στα μονότονα ταξίδια πλάι από το αμάξι. Και τώρα που είμαι ενήλικας νομίζεις ότι δεν τη φοράω τη στολή; Τη βάζω τα βράδια για να πετάξω πάνω από θάλασσες και βουνά και να επισκεφτώ γρήγορα αγαπημένους όταν μένω σε άλλη χώρα, μακριά τους για καιρό. Τη βάζω όταν άσχημα νέα σκίζουν την καρδιά μου και θέλω να πάω να προστατεύσω έναν φίλο ή έναν άγνωστο που υποφέρει. Και τη βγάζω στο εργαστήριο και την κοιτάζω και λέω να, το πλάσμα που μελετώ και η πηγή φωτός που αναπτύσσω ίσως μπει μια μέρα από κάποιον στη στολή που θα φορέσει μια μελλοντική γενιά. Γιατί οι επιστήμονες είναι πάντα παιδιά με ένα κόμικ στο χέρι που νοσταλγούν το παρελθόν μα ακόμα περισσότερο το μέλλον.

Και οι γιοι μου θα διαβάσουν κόμικς και θα δουν ταινίες και θα παίξουν βιντεοπαιχνίδια. Κάθε γενιά έχει τα δικά της ωραία. Μάλλον οι παιδικές τους περιπέτειες δεν θα είναι όπως οι δικές μου σε οικοδομές και δρόμους αλλά όπως και να ‘χει, είμαι σίγουρος ότι θα βρουν τη δική τους έμπνευση και τους δικούς τους υπερήρωες. Θα πλάσουν και δικές τους ιστορίες και χαρακτήρες που θα τους κάνουν παρέα τόσο σε μονότονες και βαρετές στιγμές όσο και στην έξαρση της διασκέδασης. Και ξέρω ότι θα περάσουν από διάφορες φάσεις και σε κάθε μια θα βλέπουν ως ήρωα κάποιον διαφορετικό…πρόσωπα υπαρκτά και μη. Το καλύτερο όμως θα είναι να αισθανθούν μια μέρα οι ίδιοι μέσα τους ότι έχουν τη δύναμη να πάνε παντού και να κάνουν σπουδαία πράγματα. Γιατί το πρώτο βήμα προς το σπουδαίο είναι να νιώθεις ότι μπορείς και θες. Ελπίζω μια μέρα οι γιοι μου να αισθανθούν ότι μπορούν και θέλουν να γίνουν ήρωες ή έστω να προσπαθήσουν. Γιατί καμιά φιλότιμη προσπάθεια δεν πάει χαμένη ακόμα και αν δεν φαίνονται φαντασμαγορικά αποτελέσματα αμέσως…πάντα κάτι μένει για το επόμενο βήμα και για τον κόσμο. Και αν έρθουν και με ρωτήσουν τι κάνω εγώ όταν κουράζομαι από τα δικά μου ταξίδια, τη δουλειά στο εργαστήριο και τη ζωή γενικά, θα τους πω ότι σταματώ για λίγο για να πάρω μια ανάσα, σκέφτομαι ότι το αποτέλεσμα αξίζει την προσπάθεια και μετά συνεχίζω αφού άλλωστε...είμαι ο Iron Μan.